2018-2021

mkidn 01 cmyk„Otwierana dzisiaj ekspozycja, z odbudową jako motywem przewodnim, ma swój wymiar symboliczny także w kontekście obchodzonego w ubiegłym roku jubileuszu 60-lecia Muzeum Zamkowego w Malborku – prężnie działającej instytucji kultury nie tylko w kraju, ale także na arenie międzynarodowej” – napisał wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński w liście odczytanym podczas wernisażu wystawy „Ruiny i odbudowa w obiektywie Macieja Kilarskiego” w Muzeum Zamkowym w Malborku. Ekspozycję, prezentującą zdjęcia ruin Gdańska, Elbląga i Malborka po II wojnie światowej oraz długotrwałą odbudowę zniszczonych miast, zwiedził wiceminister Jarosław Sellin, który wcześniej obejrzał postęp prac związanych z rozbudową Państwowej Szkoły Muzycznej oraz uczestniczył w otwarciu oddziału Radia Gdańsk w Kościerzynie.
„Ruiny i odbudowa w obiektywie Macieja Kilarskiego” – wystawa w Muzeum Zamkowym w Malborku

Maciej Kilarski dzięki swojej wieloletniej służbie Zamkowi stał się legendą tego miejsca. Muzeum Zamkowe w Malborku, które zawdzięcza Kilarskiemu wzbogacenie Gabinetu Rycin o blisko 100 prac plastycznych, wykonanych w różnych technikach plastycznych na przestrzeni kilkudziesięciu lat, poprzez tę ekspozycję pragnie ukazać artystę jako człowieka wielkiego serca, wrażliwego, uczynnego, serdecznego, który żył sztuką i dla sztuki, wszechstronnie wykształconego i utalentowanego ucznia gdańskiego fotografa Kazimierza Lelewicza – podkreślił w liście wicepremier prof. Piotr Gliński.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego zwrócił uwagę, że data otwarcia wystawy fotografii autorstwa wybitnego specjalisty w dziedzinie konserwacji gotyckiej architektury i zabytkoznawstwa zbiega się z obchodzonym w dniu 18 kwietnia Międzynarodowym Dniem Ochrony Zabytków.

Jest to dzień wyjątkowy także dla Muzeum Zamkowego w Malborku, które – będąc największym zachowanym w Europie średniowiecznym zamkiem – od 1997 r. figuruje na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO – wskazał prof. Piotr Gliński.
Maciej Kilarski (1922‒2003) dla Malborka i jego mieszkańców to postać związana przede wszystkim z powojenną historią zamku. Przypadające w tym roku 100-lecie urodzin tego architekta, dawnego kuratora ds. architektury i konserwacji zamku stało się okazją do poświęcenia mu jubileuszowej wystawy. Ma ona pokazać Macieja Kilarskiego jako utalentowanego ucznia wybitnego, gdańskiego fotografa Kazimierza Lelewicza (1896‒1986), jednego z założycieli Związku Polskich Artystów Fotografików. Zdjęcia ilustrujące ruiny Gdańska, Elbląga i Malborka po II wojnie światowej i ich mozolną, długotrwałą odbudowę, zarejestrowane przez Kilarskiego początkowo na szklanych kliszach, a następnie na celuloidowych błonach, zostaną pokazane również w kontekście ciągłości dokonań fotografii dokumentalnej i osiągnięć fotografii metrycznej, jakie miały miejsce w latach drugiej restauracji zamku w Malborku.

Fotografie przedstawiające ekspresję dramatycznych kadrów zniszczonych nawałnicą wojny miast są żywym dokumentem tamtego trudnego okresu i stają się przestrogą dla najmłodszego pokolenia w czasie budzących się nowych nacjonalizmów.

Maciej Kilarski był człowiekiem wielu pasji, niezwykle dociekliwym oraz utalentowanym artystycznie. Jego realizacjom plastycznym były poświęcone dwie muzealne wystawy: „Zabytki w pracach Macieja Kilarskiego” (sierpień – wrzesień 1972) oraz „Maciej Kilarski. Rysunek i grafika” (10.12.2004–15.06.2005). Ekspozycja „Ruiny i odbudowa w obiektywie Macieja Kilarskiego” będzie dostępna do 31 grudnia 2022 r w Sali wystaw czasowych w Łaźni Infirmerii na Zamku Średnim w Malborku.

Rozbudowa Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Kościerzynie

Podczas wizyty na Pomorzu wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego, generalny konserwator zabytków dr Jarosław Sellin obejrzał postęp prac związanych z rozbudową Państwowej Szkoły Muzycznej w Kościerzynie o nową salę koncertową wraz z zapleczem.

gov.pl
przejdź do wyszukiwarki
Unia Europejska Logotyp - 12 żółtych gwiazdek tworzących okrąg na granatowym tle, pod nim napis Unia Europejska
Koronawirus: szczepienia i ważne informacje
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ
Przejdź do serwisu Biuletyn Informacji Publicznej Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa NarodowegoLogo Biuletynu Informacji Publicznej
Otwórz okno z tłumaczem języka migowego
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
MENU
Powrót
Wizyta wiceministra Jarosława Sellina na Pomorzu – nowa wystawa w Muzeum Zamkowym w Malborku i rozbudowa szkoły muzycznej w Kościerzynie
20.04.2022

„Otwierana dzisiaj ekspozycja, z odbudową jako motywem przewodnim, ma swój wymiar symboliczny także w kontekście obchodzonego w ubiegłym roku jubileuszu 60-lecia Muzeum Zamkowego w Malborku – prężnie działającej instytucji kultury nie tylko w kraju, ale także na arenie międzynarodowej” – napisał wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński w liście odczytanym podczas wernisażu wystawy „Ruiny i odbudowa w obiektywie Macieja Kilarskiego” w Muzeum Zamkowym w Malborku. Ekspozycję, prezentującą zdjęcia ruin Gdańska, Elbląga i Malborka po II wojnie światowej oraz długotrwałą odbudowę zniszczonych miast, zwiedził wiceminister Jarosław Sellin, który wcześniej obejrzał postęp prac związanych z rozbudową Państwowej Szkoły Muzycznej oraz uczestniczył w otwarciu oddziału Radia Gdańsk w Kościerzynie.

Wizyta wiceministra Jarosława Sellina na Pomorzu – nowa wystawa w Muzeum Zamkowym w Malborku i rozbudowa szkoły muzycznej w Kościerzynie
„Ruiny i odbudowa w obiektywie Macieja Kilarskiego” – wystawa w Muzeum Zamkowym w Malborku

Maciej Kilarski dzięki swojej wieloletniej służbie Zamkowi stał się legendą tego miejsca. Muzeum Zamkowe w Malborku, które zawdzięcza Kilarskiemu wzbogacenie Gabinetu Rycin o blisko 100 prac plastycznych, wykonanych w różnych technikach plastycznych na przestrzeni kilkudziesięciu lat, poprzez tę ekspozycję pragnie ukazać artystę jako człowieka wielkiego serca, wrażliwego, uczynnego, serdecznego, który żył sztuką i dla sztuki, wszechstronnie wykształconego i utalentowanego ucznia gdańskiego fotografa Kazimierza Lelewicza – podkreślił w liście wicepremier prof. Piotr Gliński.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego zwrócił uwagę, że data otwarcia wystawy fotografii autorstwa wybitnego specjalisty w dziedzinie konserwacji gotyckiej architektury i zabytkoznawstwa zbiega się z obchodzonym w dniu 18 kwietnia Międzynarodowym Dniem Ochrony Zabytków.

Jest to dzień wyjątkowy także dla Muzeum Zamkowego w Malborku, które – będąc największym zachowanym w Europie średniowiecznym zamkiem – od 1997 r. figuruje na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO – wskazał prof. Piotr Gliński.

Maciej Kilarski (1922‒2003) dla Malborka i jego mieszkańców to postać związana przede wszystkim z powojenną historią zamku. Przypadające w tym roku 100-lecie urodzin tego architekta, dawnego kuratora ds. architektury i konserwacji zamku stało się okazją do poświęcenia mu jubileuszowej wystawy. Ma ona pokazać Macieja Kilarskiego jako utalentowanego ucznia wybitnego, gdańskiego fotografa Kazimierza Lelewicza (1896‒1986), jednego z założycieli Związku Polskich Artystów Fotografików. Zdjęcia ilustrujące ruiny Gdańska, Elbląga i Malborka po II wojnie światowej i ich mozolną, długotrwałą odbudowę, zarejestrowane przez Kilarskiego początkowo na szklanych kliszach, a następnie na celuloidowych błonach, zostaną pokazane również w kontekście ciągłości dokonań fotografii dokumentalnej i osiągnięć fotografii metrycznej, jakie miały miejsce w latach drugiej restauracji zamku w Malborku.

Fotografie przedstawiające ekspresję dramatycznych kadrów zniszczonych nawałnicą wojny miast są żywym dokumentem tamtego trudnego okresu i stają się przestrogą dla najmłodszego pokolenia w czasie budzących się nowych nacjonalizmów.

Maciej Kilarski był człowiekiem wielu pasji, niezwykle dociekliwym oraz utalentowanym artystycznie. Jego realizacjom plastycznym były poświęcone dwie muzealne wystawy: „Zabytki w pracach Macieja Kilarskiego” (sierpień – wrzesień 1972) oraz „Maciej Kilarski. Rysunek i grafika” (10.12.2004–15.06.2005). Ekspozycja „Ruiny i odbudowa w obiektywie Macieja Kilarskiego” będzie dostępna do 31 grudnia 2022 r w Sali wystaw czasowych w Łaźni Infirmerii na Zamku Średnim w Malborku.

Rozbudowa Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Kościerzynie

Podczas wizyty na Pomorzu wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego, generalny konserwator zabytków dr Jarosław Sellin obejrzał postęp prac związanych z rozbudową Państwowej Szkoły Muzycznej w Kościerzynie o nową salę koncertową wraz z zapleczem.

Placówka w latach 2020-2022 otrzymała środki inwestycyjne z budżetu państwa na zadanie pn. „Rozbudowa Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Mazurka Dąbrowskiego w Kościerzynie o salę koncertową wraz z zapleczem”. Efektem jego realizacji będzie nowa, akustyczna sala koncertowa na 160 miejsc wraz z zapleczem dla wykonawców. Szkoła zyska również sale edukacyjne, ćwiczeniowe oraz szatnię dla uczniów. Całkowity koszt realizacji projektu wyniesie ponad 15,4 mln zł.

To są dobrze zainwestowane pieniądze – ocenił wizytujący budowę wiceminister Jarosław Sellin. – Istnieje tu potrzeba zbudowania po prostu porządnej sali koncertowej z całym zapleczem, z szatnią, reżyserką na 160 osób. Ten projekt nas przekonał i postanowiliśmy przeznaczyć na niego środki finansowe – wyjaśnił.

Wiceszef resortu kultury podkreślił, że Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego dba, aby rozbudowywać infrastrukturę kultury.

Mamy pod opieką resortu ponad 800 szkół muzycznych, artystycznych różnych szczebli – podstawowych i średnich, ale też uczelnie wyższe. Staramy się znajdować środki na ich rozwój infrastrukturalny - powiedział Jarosław Sellin.

Rozbudowa szkoła muzycznej w Kościerzynie umożliwi organizację cyklicznych koncertów, konkursów i przedstawień teatralnych, przeznaczonych dla dzieci, młodzieży oraz mieszkańców regionu. Całość prac sfinansowało Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Otwarcie oddziału Radia Gdańsk w Kościerzynie

Wiceminister Jarosław Sellin podczas wizyty na Pomorzu wziął również udział w uroczystym otwarciu nowego oddziału Radia Gdańsk w Kościerzynie.

Decyzja, by budować studia lokalne poza Trójmiastem, jest bardzo mądra, ponieważ pozwoli jeszcze lepiej realizować misję radia. Ta decyzja była możliwa, ponieważ bilans finansowy Radia Gdańsk w ostatnich latach jest dobry - wypracowane nadwyżki umożliwiły nowe inwestycje – poinformował Jarosław Sellin.

Zdaniem wiceszefa resortu kultury, nowe studio jest bardzo dobrą inwestycją.

Na Pomorzu mamy dwa wyraziste, niejako „ukorzenione” regiony – Kaszuby i Kociewie. Dlatego bardzo się cieszę z wyboru Kościerzyny i Starogardu Gdańskiego na lokalizację lokalnych oddziałów Radia Gdańsk, które będą obsługiwały te dwa subregiony, co z pewnością pozwoli na częstszą obecność tematów lokalnych na antenie głównej – podkreślił wiceminister Sellin.

mkidn 01 cmyk278397689 316925333958266 2813070133663329427 n„Rankiem 19 kwietnia 1943 roku, grupa kilkuset żydowskich bojowników stanęła naprzeciw wielkiej niemieckiej, dotychczas niepokonanej armii. Tych kilkuset sięgnęło po broń, bo miało już dość mordów, getta, głodu, wywózek do obozów zagłady” – powiedział wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego dr Jarosław Sellin, który uczcił 79. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim składając kwiaty pod Pomnikiem Bohaterów Getta na warszawskim Muranowie oraz pod pomnikiem Wspólnego Męczeństwa Żydów i Polaków.

Powstanie w getcie warszawskim było największym zbrojnym zrywem Żydów podczas II wojny światowej, a także pierwszym powstaniem wielkomiejskim w okupowanej Europie.

Warszawskie getto było największym spośród założonych przez Niemców. Pierwsze koncepcje jego utworzenia Niemcy podjęli już na początku listopada 1939 r. Jesienią zaczęły pojawiać się przypadki tyfusu – wtedy rozeszła się pogłoska, że źródłem tej choroby jest część miasta najliczniej zamieszkana przez Żydów. Na przełomie zimy i wiosny zaczęły być widoczne tablice informujące o strefie zagrożenia tyfusem, a w marcu 1940 r. Adam Czerniaków, prezes warszawskiego Judenratu, otrzymał rozkaz zbudowania muru wokół „obszaru dotkniętego epidemią”, jak Niemcy określali tę część miasta.

Walki rozpoczęły się rankiem 19 kwietnia 1943 r., kiedy 850 członków Waffen-SS uzbrojonych w karabiny maszynowe, miotacze płomieni, działka, wozy pancerne i czołgi wkroczyło na teren getta bramą od strony Nalewek. Zostali oni zaatakowani przez żydowskich powstańców, którzy w pierwszym starciu odnieśli sukces. Po południu tego samego dnia liczniejsze i lepiej uzbrojone oddziały niemieckie, dowodzone przez wysokiego oficera SS Juergena Stroopa, ponownie wkroczyły na teren getta.

Walki rozpoczęły się rankiem 19 kwietnia 1943 r., kiedy 850 członków Waffen-SS uzbrojonych w karabiny maszynowe, miotacze płomieni, działka, wozy pancerne i czołgi wkroczyło na teren getta bramą od strony Nalewek. Zostali oni zaatakowani przez żydowskich powstańców, którzy w pierwszym starciu odnieśli sukces. Po południu tego samego dnia liczniejsze i lepiej uzbrojone oddziały niemieckie, dowodzone przez wysokiego oficera SS Juergena Stroopa, ponownie wkroczyły na teren getta.

W walkach wzięło udział ok. tysiąca słabo uzbrojonych powstańców. Niemcy przeciwstawili im ponad 2 tys. członków Wehrmachtu, SS oraz pomocniczych oddziałów ukraińskich i łotewskich. Przeciwko powstańcom użyte zostały pojazdy opancerzone oraz artyleria. Powstanie jako silny opór zbrojny trwało trzy dni. Następne dni również nazywamy powstaniem w getcie, choć walka praktycznie się skończyła – słabo uzbrojeni bojownicy Żydowskiej Organizacji Bojowej i Żydowskiego Związku Wojskowego ukrywali się próbując stawiać opór. Niemcy palili dom po domu, szukali z psami schronów i wyprowadzali z nich ludzi na Umschlagplatz, a następnie wysyłali do obozów.

8 maja Niemcy odkryli i otoczyli ogromny schron przy ul. Miłej 18, w którym znajdowało się kilkuset ludzi, w tym sztab Żydowskiej Organizacji Bojowej i ponad 100 żydowskich bojowników. Na wezwanie Niemców cywile wyszli, natomiast większość powstańców razem z dowódcą Mordechajem Anielewiczem popełniła samobójstwo.

Walki pojedynczych grup powstańczych trwały jednak dalej – w maju i czerwcu. Dla Niemców symbolicznym aktem „zakończenia misji ostatecznego rozprawienia się z Żydami Warszawy” było wysadzenie w powietrze 16 maja Wielkiej Synagogi przy pl. Tłomackie.

Wystawa plenerowa „Bursa Janusza Korczaka i Stefanii Wilczyńskiej”

79. rocznicę wybuchu powstania w getciewarszawskim upamiętnia wystawa plenerowa pt. „Bursa Janusza Korczaka i Stefanii Wilczyńskiej”, przygotowana przez Narodowe Centrum Kultury we współpracy z Muzeum Warszawy.

Ekspozycja zorganizowana dla upamiętnia 79. rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim i obchodzonej w tym roku 80. rocznicy śmierci znakomitych pedagogów żydowskiego pochodzenia, w nazistowskim obozie koncentracyjnym Treblinka, przywołuje również nieznane sylwetki żydowskich wychowanków bursy studenckiej przy warszawskim Domu Sierot.

Wystawa przypomina mniej znaną koncepcję pedagogiczną Janusza Korczaka dotyczącą młodzieży, realizowaną w formule Bursy. Przyjmowano do niej na roczny pobyt młodzież w wieku 17-26 lat, uczestników kursów i seminariów nauczycielskich oraz studentów Wolnej Wszechnicy oraz Uniwersytetu Warszawskiego. W wyniku wymagającej rekrutacji do Bursy trafiało od 10 do 20 osób rocznie, tyle samo dziewcząt i chłopców. Bursistki uczyły się w szkole gospodarstwa domowego, chodziły na kursy ochroniarskie (wychowania przedszkolnego), szkoły pielęgniarskiej, chłopcy zaś uczęszczali do Państwowego Seminarium Nauczycieli Religii Mojżeszowej.

W zamian za mieszkanie i utrzymanie młodzież była zobowiązana do codziennej pracy – trzygodzinnej pedagogicznej lub czterogodzinnej w dziale administracyjnym. Ponadto bursiści sami sprzątali swoje piętro, myli korytarze, ubikacje, sypialnie. Wolny czas mogli poświęcać na zajęcia akademickie czy seminaryjne oraz naukę własną. Każdy mieszkaniec Bursy miał czynnie uczestniczyć w życiu Domu Sierot zgodnie z panującym w nim regulaminem. Bursiści pomagali dzieciom w odrabianiu lekcji, prowadzili komplety wyrównawcze, uczyli języka hebrajskiego, śpiewu czy majsterkowania, organizowali zajęcia rekreacyjne i gimnastykę. Młodzi jadali przy tych samych stołach co dzieci, jednak gdy dzieci już spały, otrzymywali dodatkową drugą „dorosłą” kolację.

W Domu Sierot obowiązywała zasada, że zanim poleci się dziecku jakąś pracę, trzeba ją najpierw wykonać samemu. Korczak wychodził z założenia, że pedagog nie nauczy dziecka myć podłogi lub okna, jeżeli sam nie potrafi tego zrobić. Korczak uważał, że wychowawca powinien notować swoje spostrzeżenia, prowadzić notatki. Każdy bursista musiał prowadzić zeszyt i nie można było się od tego uchylić. Potem notatki trafiały do Stefani Wilczyńskiej albo Janusza Korczaka, którzy je przeglądali, pozostawiając swoje komentarze. Sprawozdania z obserwacji dzieci stanowiły również materiał do omówienia na bursowych seminariach.

Kuratorki wystawy – Magdalena Pęzińska z Muzeum Warszawy i Agnieszka Bebłowska Bednarkiewicz z Narodowego Centrum Kultury - wykorzystując archiwalne dokumenty, teksty i fotografie przedstawiają ideę Bursy oraz postacie dziewięciorga bursistów: Rywki Boszes, Dobry Brauner, Griszy Czapnika, Jachety Lubranieckiej, Abrama Mazuroka, Izaka Reisa, Erny Schehndorf, Róży Szterenkac i Mojsieja Wajsermana. Przywołane przez kuratorki życiorysy młodych wychowawców ukazują ówczesne realia życia ubogich studentów.
Dokumentacja Domu Sierot i Bursy nie przetrwała wojny, spłonęła w getcie warszawskim. Wiedza na temat funkcjonowania Bursy jest oparta na nielicznych materiałach źródłowych z epoki oraz na powojennych wspomnieniach byłych wychowanków i bursistów. Materiały archiwalne pokazywane na ekspozycji zostały odnalezione podczas kwerendy w Archiwum Uniwersytetu Warszawskiego. Są to zazwyczaj świadectwa szkolne, legitymacje, indeksy uniwersyteckie i podania bursistów-studentów Uniwersytetu Warszawskiego. Niektóre z nich stanowią jedyną pamiątkę po właścicielach.

Wystawa będzie dostępna do 5 maja 2022 r.

wpplWojewoda mazowiecki Konstanty Radziwiłł, wbrew Muzeum Polin i prezydentowi Warszawy Rafałowi Trzaskowskiemu, zapowiedział, że we wtorek w Warszawie zabrzmią syreny alarmowe. Mają one upamiętnić rocznicę powstania w getcie warszawskim. Pomysł jest krytykowany ze względu na obecność ukraińskich uchodźców Polsce, którym dźwięk alarmu kojarzy się z bombardowaniem. Patrycjusz Wyżga pytał o to w programie "Tłit" Jarosława Sellina, posła PiS i wiceministra kultury i dziedzictwa narodowego. - Ja nawet to rozumiem, to jest jakiś argument, ale już takie syreny zabrzmiały w 12. rocznicę katastrofy smoleńskiej i jakoś nie było sygnału, że spotkało się to ze złym odbiorem i wzmożoną traumą wśród naszych gości z Ukrainy - odpowiedział Jarosław Sellin. - Ambasador Ukrainy (Andrij) Deszczyca poparł tę akcję. Jeżeli chodzi o syreny w rocznicę największego zrywu zbrojnego Żydów w czasie II wojny światowej, to jest to pewna tradycja i dzisiaj też będzie spełniona. Powtarzam, nie było żadnych sygnałów 9 dni temu, że te syreny spotkały się ze wzmożonym niepokojem i traumą wśród naszych ukraińskich gości i zostało to poparte przez ambasadora ukraińskiego - dodał wiceminister kultury.

Wiceminister o Franciszku. "Ten gest mógł spotkać się z niezrozumieniem"
Papież Franciszek unika nazywania wprost Rosjan agresorami. Decyzja o wspólnym odczytywaniu rozważań drogi krzyżowej przez rodziny z Rosji i Ukrainy wywołała kontrowersje. - Chcę wierzyć, że papież widzi dalej i trochę proroczo, bo kiedyś ta wojna się skończy, relacje trzeba będzie odbudować, a Rosjanie nie znikną mapy świata. Rzeczywiście rozumiem tych, którzy uważają, że te gesty są niezrozumiałe - mówił w programie "Tłit" wiceminister kultury i poseł PiS Jarosław Sellin. - Wyobraźmy sobie, że w czasie kampanii wrześniowej ktoś organizuje wydarzenie, w którym Niemka z Polką patrzą sobie głęboko w oczy i próbują się zrozumieć. Gdy trwa ludobójstwo, to ten gest mógł spotkać się z niezrozumieniem. W publicznych wypowiedziach Stolicy Apostolskiej jest wyrażane ubolewanie, ale nie słyszałem, by wskazano kto jest agresorem - dodał polityk.

Zobacz nagranie programu

 

 

 

dorzeczyWiceszef resortu kultury wskazał, co jego zdaniem musi się stać, aby doszło do szybkiego zakończenia wojny.
Amerykański i brytyjski wywiad przewidują, że wojna na Ukrainie potrwa cały rok 2022. Jej szybkie zakończenie jest możliwe tylko poprzez wewnętrzny przewrót w Rosji, a to jest mało prawdopodobne – powiedział w programie "Kawa na ławę" w TVN24 wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego Jarosław Sellin.

Polityk PiS wskazał, że społeczeństwo rosyjskie jest niezdolne do sprzeciwu wobec władzy i "całkowicie spacyfikowane". – Nadzieją jest to, że widać, iż Rosja politycznie przegrała tę wojnę w skali światowej. Zachód odnalazł jedność. Jest też duża szansa, że również militarnie ją przegra – podkreślił Sellin.

Walki o "Azowstal". Ukraińcy nie poddają się i utrzymują obronę
Ukraińscy żołnierze broniący się w "Azowstalu" najprawdopodobniej nie skorzystają z ultimatum postawionego przez Rosjan.

W Mariupolu wojska ukraińskie zostały podzielone przez armię rosyjską na kilka kotłów. Obecnie pozostały dwa – w porcie oraz w ogromnym kombinacie zakładów metalurgicznych "Azowstal", stanowiących największy punkt oporu. Eksperci przewidują, że obrońcy, szczególnie ci z pułku "Azow", będą bronić się "do końca".

W niedzielę rosyjskie siły zbrojne zaproponowały "bojownikom z nacjonalistycznych batalionów i zagranicznym najemnikom zablokowanym w Mariupolu, aby zakończyli działania wojenne”. Informację przekazała agencja TASS.

Według postawionego ultimatum życie obrońców miasta miałoby zostać oszczędzone pod warunkiem, że ci poddadzą się w niedzielę rano. Zgodnie z warunkami proponowanego porozumienia, pozostali w zakładzie obrońcy mieliby opuścić obiekt bez broni i amunicji między godziną 6 a 13 czasu moskiewskiego.

papDo Muzeum Warmii i Mazur wróciła XVI-wieczna ikona z przedstawieniem „Trzech Marii u grobu”. Odnaleźli ją w Niemczech pracownicy Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. To drugie odzyskane dzieło ze zbioru 29 ikon skradzionych w Olsztynie w 1990 roku.

"Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że po ponad 30 latach ta piękna ikona +Trzy Marie u grobu+ właśnie dziś, w Wielki Piątek ostatecznie wraca do Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie" - napisał wiceminister kultury Jarosław Sellin w liście, który odczytano podczas piątkowej uroczystości przekazania odzyskanego zabytku.

Przypomniał, że jest to druga ze zbioru 29 ikon skradzionych w Olsztynie w 1990 roku, którą udało się odzyskać. Pierwszą z nich była ikona z przedstawieniem Michała Archanioła datowana na XVII/XVIII w., odnaleziona w 2020 r. w Muzeum Ikon w Recklinghausen. Wróciła ona do macierzystego muzeum w grudniu ubiegłego roku.

Wiceminister zaznaczył, że zarówno tamten, jak i obecny powrót był możliwy dzięki ścisłej współpracy resortu kultury z muzeum i ze stroną niemiecką. Podziękował za "bezwarunkowy zwrot" przez Niemców dwóch skradzionych dzieł z polskich zbiorów.

Jak podkreślił, oba te zwroty przeprowadzono na podstawie dyrektywy Parlamentu i Rady Europejskiej, której celem jest zwrot zabytków skradzionych i nielegalnie przemieszczonych z terytorium państwa członkowskiego. Wykorzystano do tego system informacji o rynku wewnętrznym Unii Europejskiej, tzw. IMI.

"W przypadku ikony z przedstawieniem Archanioła Michała miało to miejsce po raz pierwszy w historii UE, a więc można powiedzieć, że przetarliśmy w tej sprawie szlak" - zauważył Sellin. Zapewnił, że ministerstwo dołoży wszelkich starań, żeby odnaleźć i odzyskać pozostałe ze skradzionych ikon.

Ikony, które udało się już odzyskać, odnaleźli w internecie pracownicy wydziału ds. Restytucji Dóbr Kultury MKiDN. Najpierw rozpoznali je jako tożsame z obiektami zarejestrowanymi w krajowym wykazie obiektów skradzionych i wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem, a następnie wystąpili o ich zwrot i skutecznie przeprowadzili obie sprawy.

Na "Trzy Marie u grobu" natrafili w katalogu zakończonej aukcji w Duesseldorfie. Olsztyńskie muzeum zweryfikowało tożsamość ikony w oparciu o posiadane dokumenty i materiał fotograficzny. Po tym jak MKiDN zwróciło się w tej sprawie, strona niemiecka potwierdziła, że jest to poszukiwane przez Polskę dzieło sztuki, a dom aukcyjny wyraził gotowość zwrotu obiektu.

Datowana na początek XVI wieku rosyjska ikona "Trzy Marie u grobu", wykonana w technice tempery jajecznej na desce, jest prawdopodobnie najstarszym spośród dzieł skradzionego zbioru. Według olsztyńskich muzealników nie ma ona odpowiednika w polskich muzeach. Rozmiary (48 na 66 cm) świadczą, że pochodziła z ikonostasu, jako jedna z ikon dwunastu wielkich świąt, umieszczonych w tzw. rzędzie trzecim.

Jak wspominał podczas piątkowej uroczystości dyrektor Muzeum Warmii dyrektor Muzeum Warmii i Mazur Piotr Żuchowski, dla muzealników kradzież cennych obiektów była traumatycznym przeżyciem. "Była to kradzież seryjna, ponieważ wówczas zginęły też ikony z olsztyńskiej świątyni prawosławnej oraz klasztoru starowierców w Wojnowie" - powiedział.

Do kradzieży z muzeum mieszczącego się na zamku w Olsztynie doszło na początku grudnia 1990 roku, gdy wystawa ikon była już zakończona, zamknięta dla zwiedzających i czekała na demontaż. Prezentowano na niej blisko sto najcenniejszych ikon, pochodzących z XVI-XIX wieku, głównie ze szkoły moskiewskiej i nowogrodzkiej.

Przestępcy włamali się w nocy przez - umieszczone na wysokości 10 metrów - okno witrażowe, po wycięciu siatki zabezpieczającej. Po zamkowym murze wspięli się prawdopodobnie po składanej drabince. Z ekspozycji zabrali 29 ikon z XVI-XVIII w. Sprawców dotychczas nie ustalono, śledztwo zostało umorzone w 1991 r.

Warto zobaczyć

©2005 - 2025 Jarosław Sellin. All Rights Reserved. Designed By JoomShaper

Search