Szanowni Państwo,
27 stycznia, jak co roku obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Ta pamięć jest naszym obowiązkiem, jest naszą powinnością. Wspominamy wspólnie ofiary niemieckiej nazistowskiej zbrodni, która w historii ludzkości, ale też w historii tego miejsca – warszawskiego Muranowa – zostawiła ogromną wyrwę.
Dokładnie tydzień temu, 20 stycznia, minęła 80. rocznica Konferencji w Wannsee, podczas której kierownictwo III Rzeszy Niemieckiej podjęło decyzję „o ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej”. W ciągu spotkania, które trwało, według historyków, około półtorej godziny podjęto decyzję o wymordowaniu wszystkich Żydów, zamieszkujących okupowaną przez nazistowskie Niemcy Europy. Decyzje te zapoczątkowały Zagładę, której symbolem stał się obóz w Auschwitz-Birkenau.
Szanowni Państwo,
dziś, stajemy przed Pomnikiem Bohaterów Getta, tych, którzy z bronią w ręku stanęli walcząc o godność i pamięć o ich nieustraszonej postawie, oddajemy hołd Ofiarom Holokaustu, ofiarom największej zbrodni w dziejach ludzkości.
Pamięć jest częścią naszej tożsamości. To pamięć i nasz stosunek do tego, co i jak pamiętamy jest wyznacznikiem naszego człowieczeństwa. Musimy pamiętać, aby móc budować przyszłość. Aby wypełnić do końca pozostawiony nam przez bohaterów Powstania testament, a jednym z jego strzępów niech będzie zdanie wypowiedziane przez Marka Edelmana: „My którzy ocaleli, Wam pozostawiamy to, by pamięć o Nich nie zginęła”.