Pozwolą Państwo, że na wstępie przypomnę oczywistą maksymę a może raczej trafne stwierdzenie, że historia budzi, budziła i budzić będzie emocje. Zwłaszcza ta trudna historia, historia Europy Środkowo – Wschodniej a szczególnie historia czasów II Wojny Światowej, które przeorały naszą pamięć.
Zdawać by się mogło, że 75 lat po zakończeniu działań na frontach wojennych, wszystko na temat tej najstraszniejszej hekatomby w dziejach ludzkości zostało opowiedziane, że w końcu będziemy mogli usiąść przy wspólnym stole i rozmawiać bez niepotrzebnych emocji o faktach. Dyskutować o wydarzeniach, które miały miejsce, bez wtrącania przeinaczeń, bez tak zwanych fake newsów, bez próby reinterpretacji, modnej od kilku lat chęci pisania czy też nadpisywania historii na nowo. Za kilkanaście lat, historię tamtych wydarzeń będzie opowiadać dzisiejsza młodzież. Jak ją opowie? Co będzie tkwić u źródeł tych opowieści? To wszystko zależy teraz od nas. Od naszego wspólnego wysiłku.
Mam nadzieję, że ta konferencja zaowocuje wspólną paletą narzędzi, dzięki którym na powrót historia, stanie się, jak mawiał Cyceron, nauczycielką życia.
Cieszę się, że organizatorzy tej Konferencji, a mam na myśli Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Felstad Centre z Norwegii, Ambasadę USA w Polsce, Fundację Centrum Żydowskiego w Oświęcimiu, Jewish Fundation for the Righteous oraz Warszawskie Centrum Edukacji Społecznej i Szkoleń próbują razem zastanowić się jak owej nadinterpretacji historii unikać. Jak mówi tytuł konferencji „jak rozmawiać w szkole na trudne tematy”.