Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego złoży zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wstrzymujące połączenie Muzeum II Wojny Światowej z Muzeum Westerplatte i Wojny 1939 i poczeka na jego rozpatrzenie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Jednocześnie Minister podtrzymuje decyzję o połączeniu obu muzeów.
W związku z informacjami o nieprawomocnym postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego oświadcza, że do 31 stycznia, tj. w przeddzień planowanego połączenia gdańskich muzeów, nie doręczono mu odpisu postanowienia, które wstrzymać ma wykonanie zarządzenia o połączeniu. Mimo tak niefortunnego, z punktu widzenia reguł praworządności, trybu działania sądu, który powielił postanowienie wcześniej uchylone, minister informuje, że wstrzymuje wykonanie zarządzenia o połączeniu muzeów. Niezwłocznie złoży również do Naczelnego Sądu Administracyjnego kolejne zażalenie na nieprawomocne postanowienie WSA i będzie oczekiwać na jego rozpatrzenie.
W trosce o interes publiczny oraz sytuację pracowników Muzeum II Wojny Światowej minister kultury oczekuje na możliwie szybkie rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie, w czym upewnia go dotychczasowe błyskawiczne podejmowanie czynności procesowych przez WSA.
Obecne postanowienie WSA jest już drugim w tej sprawie i wydane zostało w następstwie złożenia przez Ministra zażalenia na poprzednie i jego pozytywnego rozpatrzenia przez Naczelny Sąd Administracyjny niespełna tydzień wcześniej.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podtrzymuje zamiar i wolę połączenia gdańskich placówek. Za takim rozwiązaniem przemawiają względy organizacyjne, finansowe i merytoryczne. Obydwa muzea mają zbliżony profil działalności, a ich połączenie pozwoli zoptymalizować koszty przeznaczane z budżetu państwa na ich funkcjonowanie oraz zwiększyć potencjał rozwojowy, a tym samym wzmocnić ich pozycję na muzealnej mapie Polski i świata.
MKiDN z niepokojem obserwuje stan przygotowania publicznej inwestycji wartej 450 mln złotych, jaką jest Muzeum II Wojny Światowej. Muzeum miało zostać otwarte w 2014 r. Ma już 3 lata opóźnienia. Otwarcie placówki jest uzależnione od uzyskania pozwoleń odpowiednich organów, za co odpowiedzialna jest dyrekcja muzeum, podobnie jak za skuteczną realizację procesu inwestycyjnego. Ponadto, na wniosek dyrektora Muzeum II Wojny Światowej, ubiegłoroczny termin połączenia, pierwotnie planowany na 1 grudnia 2016 r., został przez Ministra KiDN przesunięty na 1 lutego 2017 r. Dyrektor Paweł Machcewicz deklarował wówczas, że taka zmiana jest niezbędna, aby sprawnie dokończyć inwestycję i otworzyć wystawę. Poprzednio prof. Paweł Machcewicz zapowiedział zakończenie budowy Muzeum do 30 listopada ubiegłego roku oraz montaż wystawy stałej do 20 grudnia 2016 roku. Żaden z deklarowanych terminów nie został dotrzymany. Mimo składanych publicznie przez dyrektora Muzeum deklaracji oraz już blisko trzyletniego opóźnienia, muzeum budowane od ponad ośmiu lat, nadal nie jest dostępne dla zwiedzających. Opóźnienia w inwestycji to jej rosnące koszty, które ponosi polski podatnik.
W opinii MKiDN publikowane w ciągu ostatnich kilku miesięcy wypowiedzi dyrektora Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku prof. Pawła Machcewicza wykraczają poza standardy komunikacji dyrektora państwowej placówki z nadzorującym ją ministerstwem. Jednocześnie MKiDN jest w obowiązku poinformować opinię publiczną o nieprawidłowościach, jakie miały miejsce w czasie budowy Muzeum II Wojny Światowej. Przeprowadzona latem 2016 r. kontrola ministerstwa w Muzeum II Wojny Światowej negatywnie oceniła przygotowanie i realizację inwestycji budowy siedziby Muzeum II Wojny Światowej w latach 2008 - 2016. Wpływ na to miały liczne nieprawidłowości, które wystąpiły w toku procesu inwestycyjnego, począwszy od przygotowania inwestycji i prowadzonych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego do niewystarczającego nadzoru ze strony Muzeum nad realizowanymi przez wykonawców robotami budowlanymi. Niewłaściwa realizacja inwestycji, w tym zwiększenie powierzchni budynku i wystawy stałej spowodowało naruszenia ustawy o finansach publicznych m.in. przez podejmowanie zobowiązań przekraczających kwotę zagwarantowaną w programie wieloletnim. Muzeum jako inwestor nie sprawowało skutecznego nadzoru nad realizowaną inwestycją, który umożliwiłby prowadzenie prac przygotowawczych i projektowych, a następnie wykonanie obiektu w sposób wolny od wad.